Czytam III tom “Dziejów Polski” prof. Andrzeja Nowaka i co chwila oczy przecieram ze zdumienia, bo analogie do współczesności nasuwają się same.
Weźmy np. to: jest początek w. XV, po wiktorii grunwaldzkiej, ponad 450 lat po chrzcie Polski i kilkanaście lat po chrzcie Litwy, a na Zachodzie , głównie na ziemiach niemieckich, propaganda Zakonu Krzyżackiego roztacza taką oto wizję konfliktu Zakon : Królestwo Polskie jako
“ zderzenie prawowiernego chrześcijaństwa i (mówiąc nieco anachronicznie) “zachodniej cywilizacji” z pogańsko-tatarską dziczą”
Ale to jeszcze nic – oto 600 lat później, czyli dziś, dzieją się rzeczy podobne, nie tylko na Zachodzie, ale także tu na miejscu, cytuję za autorem:
“zdanie pewnego reżysera z olsztyńskiego teatru, który w 603 rocznicę bitwy grunwaldzkiej wyraził publicznie oburzenie, że czci się u nas jeszcze – właśnie tak: zwycięstwo “azjatyckiej dziczy nad cywilizacją zachodnią”, “dzikich Litwinów, Tatarów i Mazowszan nad kwiatem europejskiego rycerstwa”, “zwycięstwo, które “tylko oddaliło w czasie europejską modernizację kraju [tj. Polski]”...”
Czy to nie jest perełka mentalości postpeerelowskiej ? I to tego typu ludzie chcieliby rządzić Polską. Skąd się tacy durnie biorą ?
Tak się niezwykle szczęśliwie złożyło, że w owym okresie i okresie poprzedzającym trafili się Polsce niezwykli władcy, jeden za drugim, za których powinniśmy być po wsze czasy wdzięczni Opatrzności: Łokietek, jego syn Kazimierz Wielki, sprowadzona z Węgier młodziutka krółowa Jadwiga i wreszcie jej mąż, Litwin Władysław Jagiełło. Władcy znakomici, kudy tam do nich tym palantom postkomunistycznym, zakompleksionemu dziadostwu.
Zakompleksionych u nas nie brakuje. Gdyby wziąć wszystkie interesujące wątki z historii Polski, to Hollywood miałoby zajęcie na kilkaset lat. A nasi zakompleksieni ekscytują się jakimś Wiedźminem. Cóż za badziewie.
